Od wynalezienia prochu, a raczej przywiezienie jego składu z Chin, bo tam był wynaleziony dużo wcześniej. Ludzie w europie zaczęli eksperymentować z prochem i wymyślili, taką broń jak muszkiet, i większą wersje, czyli armatę. Jednak broń palna w tamtym okresie była bardzo prymitywna. Karabiny były odpalane za pomocą lontu i ładowanie i odpalanie trwało trochę czasu. Kolejnym pomysłem było wynalezienie mechanizmu spustowego, który znacznie przyspieszał czas odpalania ładunku. W tym stanie broń palna przetrwała kolejny długi okres czasu aż do dwudziestego wieku, w którym to wynaleziono proch bezdymny, o wiele lepiej działający niż czarny proch, a następnie pocisk łuskowy i zamek komory nabojowej. Dało to przyspieszenie ładowania, i broń nie była narażona na zamokniecie, gdyż łuska była hermetycznie zamknięta. Kolejne udogodnienie to przyspieszenie strzelania, i broń automatyczna, maszynowa prześcigająca się w ilości wystrzelonych pocisków. W dziewiętnastym wieku Gatling wynalazł karabin z sześcioma lufami mechanicznie kręcącymi się wokół siebie i pobierających amunicje z taśmy. Dzisiejsze karabiny są wykonywane z tworzyw sztucznych są bardzo lekkie posiadają celowniki optyczne i laserowe.
Zbroja nowoczesna i tarcza
Zanim przystąpię do opisu nowoczesnej broni przedstawię jeszcze jeden element pancerza którego nie można tutaj pozostawić bez słowa. Tarcza, bo tu o niej mowa, to element dający dużą przewagę w walce. W historii widzimy różne rodzaje tarcz. Skórzane, drewniane, z brązu, później z żelaza. Służyła ona do zasłaniania się przed ciosami przeciwnika w czasie walki. Dawała taką dużą przewagę z powodu tego że walczący mógł nią przemieszczać w dowolne miejsce, a co za tym idzie aktywnie bronić się przed ciosami przeciwnika. Aktualnie również używamy tarcz a raczej używa ich policja prewencyjna, do obrony w czasie zamieszek, lub grupa uderzeniowa do zasłaniania na przykład drzwi od kul. Nowoczesna zbroja musiała być taką zbroje która potrafi zatrzymać pędzący pocisk. Najpierw stosowano specjalne płyty metalowe które jednak były ciężkie, i zatrzymywały tylko kule pistoletowe. Zresztą do dzisiejszego dnia nie wynaleziono materiału na tyle lekkiego który by mógł chronić od kul karabinowych. Kewlar jest jedynym takim materiałem, który jest lekki i pozwala ochronić człowieka od kuli pistoletowej. Z kewlaru robi się kamizelki kuloodporne, których używa głównie policja dlatego że wojsko na ogół używa karabinów, i tam kamizelka nie zdaje egzaminu.
Broń dystansowa
Człowiek pierwotny wymyślił sobie że jak się rzuci w zwierze kamieniem to otrzyma ono cios, ale nie będzie trzeba do niego podchodzić, czyli samemu nie będzie się narażonym. I tak zrobił, niestety kamieniem nie można było rzucać na znaczne odległości. Dlatego człowiek wymyślał coraz nowsze urządzenia służące do miotania różnych rzeczy. Proca wykorzystująca energie odśrodkową posyłała ten sam kamień o wiele dalej. Włócznia o ciężkim grocie także świetnie latała. Podobnie norze i toporki w ruchu obrotowym leciały na znaczne odległości. Skoro wynaleziono pancerz skórzany i tarczę, która broniła przed Bronia miotana nastała potrzeba wynalezienia takiej broni która by potrafiła przebijać taki pancerz. I pod koniec neolitu powstał łuk. Łuk niósł strzały na znaczna odległość co ułatwiało polowanie i walkę. Po wynalezieniu zbroi łuskowej, która uodparniała i na ten atak, człowiek zrobił kolejny krok budując kusze. Kusza był to łuk o tak dużym naciągu, że normalny człowiek musiał używać specjalnej dźwigni by go naciągnąć. Specjalny mechanizm spustowy pomagał utrzymać cięciwę, aż do założenia strzały i wykonania strzału. Oczywiście ludzie wpadli na pomysł budowy podobnych maszyn o większych rozmiarach takich jak balisty i katapulty.
Pierwsza broń
Pierwsza bronią jaka niewątpliwie użył nasz przodek, to był kij którym walnął drugiego człowieka. W tamtych czasach jednak broń była potrzebna głównie do polowania. Prawdopodobnie była to włócznia drewniana z wypalanym grotem która służyła do zasadzania się na takie zwierzęta jak mamuty, później słonie, dziki i inne. Człowiek pierwotny bronił się nią nastawiając grot w kierunku pędzącego zwierzęcia. Po upolowani u kilku zwierząt, i zjedzeniu ich nasz przodek zauważył że niektóre resztki po zwierzęciu nadają się do wykorzystania. I tak można było zrobić kościany grot do swojej włóczni, gdyż róg jest twardszy od drewna. Z ulepioną włócznią można było polować dalej a przy okazji w wolnym czasie łupać znaleziony krzemień na coś w kształcie grotu. Kiedy nastała epoka kamienia gładzonego ludzie wynaleźli nowa technikę polegającą na ścieraniu detalu za pomocą mokrego piasku. Narzędzia i broń wykonane ta techniką miały gładszą powierzchnie, ale ciągle miały jedna wadę. Wykonywało je się bardzo długo. To powodowało że broń i narzędzia były bardzo cenne. I człowiekowi nie było się łatwo jej pozbyć. Oprócz takich broni jak włócznia występowały tez topory, maczugi i noże.
