Usytuowano go nad sadzawką, przedstawia Fryderyka Chopina siedzącego pod wierzbą. Jest dziełem Wacława Szymanowskiego, który dzięki niemu wygrała w 1909 roku konkurs. Prace nad pomnikiem zostały przerwane wybuchem pierwszej wojny światowej, zrealizowano je dopiero w dwudziestoleciu międzywojennym. Odsłonięto go dopiero w 1926 roku. W 1940 roku Niemcy całkowicie go zniszczyli, pocieęi na kawałki i przetopili w hutach. W 1958 roku odsłonięto obecną rekonstrukcję pomnika. Rekonstrukcję wykonano na podstawie odnalezionych części głowy, a także autoryzowanych rysunków, zdjęć i szkiców technicznych, jednał główne znaczenie miało odnalezienie miniaturowego odlewu pomnika sygnowanego przez Szymanowskiego. Wyryto na nim słowa Adama Mickiewicza ” Płomień rozgryzie malowane dzieje, Skarby mieczowi spustoszą złodzieje, Pieśń ujdzie cało…”. Otoczeniem dla pomnika jest sadzawka i piękny kwiatowy ogród całość zaprojektowana przez Oskara Sosnowskiego. Ku uczczenia twórczości Chopina w lato organizuje się tu bezpłatne koncerty. Pomnik skopiowano w Japonii w stosunku 1:1.
Miecz
Miecz powstał na początku epoki brązu. Zaczęło się od tego że ludzie zaczęli znajdować miedź i wyrabiać z nie j różne przedmioty, takie jak ozdoby, narzędzi, a później broń. Jednak miedź była za miękka by można z niej było zrobić broń. Jednak nie każda. Okazało się że niektóra miedź o dziwnym zabarwieniu jest twardsza. Okazało się że podczas wytopu z rudy dostał się do niej arsen i on spowodował że ten stop był twardszy. Ludzie zaczęli robić eksperymenty i doszli do wniosku ze stop miedzi z cyną jest niezwykle twardym brązowym metale. Metal ten świetnie się nadawał na groty włóczni strzał noże. Oczywiście człowiek pomyślał że dłuższy nóż jest bezpieczniejszy niż krótszy, i w ten sposób powstał krótki miecz. Później do miecza dołączono jelec. Poprzeczkę która służyła do blokowania ciosów przeciwnika. Jednak miedź występowała bardzo ubogo w środowisku, i nieliczni mogli sobie na nie pozwolić. Potrzebny był taki metal który by występował w dużej ilości. Ale takiego metalu niebyło do czasu aż ludzie nauczyli się wytapiać miedź z rudy. Zaczęto wtedy eksperymentować z różnymi rudami innych metali, i w ten sposób wynaleźli żelazo. Metal który występował w dużych ilościach na całej kuli ziemskiej.
Maszyny hydrauliczne
Maszyny hydrauliczne były stosowane do czerpania i podnoszenia poziomu wody (nawadnianie pól), czerpanie i przesył wody przeznaczonej do picia i w domach przy różnorodnych pracach. Najprostszą maszyną do podnoszenia wody był znany do dziś żuraw. Przy pomocy żurawia woda była transportowana na wyższe poziomy. Żuraw z czasem został zastąpiony poręczniejszym urządzeniem składającym się z drewnianego koła, na którego obwodzie były zamontowane czerpaki. Czerpak położony najniżej na obracającym się kole czerpał wodę i unosił do wyżej położonych miejsc. Czerpaki unosiły się po kolei i dzięki temu woda płynęła równym strumieniem systemem korytek rozprowadzających wodę do miejsc gdzie powinna dotrzeć. Innym urządzeniem do podnoszenia wody była ślimacznica Archimedesa.. Urządzenie to składało się z pnia drzewa wydrążonego wewnątrz na całej swej długości. W środku była spirala, która mieściła się w rurze z listew drewnianych. Całe urządzenie było napędzane przez korbę obracaną przez dwóch robotników.
Machiny wojenne
Machiny wojenne popularnie były nazywane tormenta. Nazwa ta pochodzi z łaciny i oznacza sznur lub linę. Było to bardzo trafne określenie gdyż główną częścią machiny wojennej był sznur skręcony z jelit, żył lub ścięgien zwierzęcych. Machin wojennych było wiele, o dziwnych nazwach i wyglądzie. Taki gastrafetes to był taki ulepszony łuk. Jedyna różnicą było to, że cięciwę nie napinało się tylko siła rąk, ale siła całego ciała. Dziś powiedzielibyśmy na to urządzenie kusza. Onager to była maszyna umieszczona na płozach z zamocowanymi kołami. Pomiędzy płozami były przeciągnięte mocno napięte cięciwy zebrane w jedną wiązkę. W tej wiązce był umieszczony drążek na końcu, którego był umieszczony pocisk. Sznur był napinany a później zwalniany i dzięki temu pocisk szybował w kierunku przeciwnika na polu boju. Do dziś znana katapulta również powstała w tych odległych czasach. Inną machiną wynalezioną przez Dionizosa z Aleksandrii na zamówienie mieszkańców wyspy Rodos był polybolon. Można by go było uznać za protoplastę karabinu maszynowego gdyż dzięki niemu można było razić wroga strzałami podawanymi do wyrzutni z magazynku.
