Historia świata

Zegary wodne należą do grupy przyrządów hydraulicznych. Najprostszą tego typu maszyna była klepsydra. Klepsydra to było naczynie, które miało jeden lub kilka otworów, z których skapywała woda. Po całkowitym opróżnieniu naczynia wiedziano ile czasu upłynęło (oczywiście w przybliżeniu). Klepsydry miały różne kształty, ale jednak najczęściej jako naczynia używano pękatej butelki o długiej szyjce. Taka butelka miała otwory w dnie i była bardzo łatwa do napełniania. Po napełnieniu wystarczyło umieścić ją w jakimś stojaku, aby skapująca przez otwory woda odmierzała czas. Taki był pierwszy zegar wodny nie określał dokładnego czasu w wymiarze jak to robi zegar współczesny, czyli minuty i godziny, ale czas, w jaki dana praca powinna być wykonana (do momentu jak opróżni się naczynie z dziurkami). Platon unowocześnił ten zegar wodny w ten sposób, że do naczynia, które jest umocowane na trójnogu wlewa się wodę do górnego zbiornika klepsydry (klepsydra to w tym wypadku dwa naczynia połączone ze sobą). Woda przecieka wolno do naczynia dolnego i stamtąd w pewnym momencie gwałtownie wypływa. W zależności od wielkości klepsydry można było uregulować działanie tego budzika na pewną ściśle określoną liczbę godzin.