Syrenka stojąca na rynku Starego Miasta nawiązuje do legendy o założycielach Warszawy : rybaku Warsie i syrenie Sawie. Syrenka jest dłuta Konstantego Hegla z II połowy XIX wieku, odlano ją z cynku brązowionego w zakładach Karola Mintera. Początkowo eksponowano ją na sztucznej skałce w formie groty zdobiącej basen wodotrysku na starówce. Pomnik usytuowano na Rynku Starego Miasta pomiędzy straganami handlowymi. Po II wojnie światowej rzeźba Syrenki na długie lata zniknęła z rynku. Postawiono ją pierwotnie na Solcu przed budynkiem Klubu wioślarskiego „Syrena”. W 1955 roku trafiła na Powiśle do Parku Kultury. W lipcu 1972 roku po przeprowadzeniu renowacji figury postawiono ją na Starym Mieście obok Wieży Marszałkowskiej. Jednak z powodu częstych dewastacji została przeniesiona z powrotem na rynek. W 1999 stanęła na wodotrysku nawiązującym do pierwotnego z XIX wieku.Figura charakteryzuje się klasycznymi rysami twarzy i harmonijnymi kształtami z okrągłą, lekko wypukłą tarczą i wysoko podniesionym mieczem.
Broń palna
Od wynalezienia prochu, a raczej przywiezienie jego składu z Chin, bo tam był wynaleziony dużo wcześniej. Ludzie w europie zaczęli eksperymentować z prochem i wymyślili, taką broń jak muszkiet, i większą wersje, czyli armatę. Jednak broń palna w tamtym okresie była bardzo prymitywna. Karabiny były odpalane za pomocą lontu i ładowanie i odpalanie trwało trochę czasu. Kolejnym pomysłem było wynalezienie mechanizmu spustowego, który znacznie przyspieszał czas odpalania ładunku. W tym stanie broń palna przetrwała kolejny długi okres czasu aż do dwudziestego wieku, w którym to wynaleziono proch bezdymny, o wiele lepiej działający niż czarny proch, a następnie pocisk łuskowy i zamek komory nabojowej. Dało to przyspieszenie ładowania, i broń nie była narażona na zamokniecie, gdyż łuska była hermetycznie zamknięta. Kolejne udogodnienie to przyspieszenie strzelania, i broń automatyczna, maszynowa prześcigająca się w ilości wystrzelonych pocisków. W dziewiętnastym wieku Gatling wynalazł karabin z sześcioma lufami mechanicznie kręcącymi się wokół siebie i pobierających amunicje z taśmy. Dzisiejsze karabiny są wykonywane z tworzyw sztucznych są bardzo lekkie posiadają celowniki optyczne i laserowe.
Ernest Hemingway
Jego pełne imię brzmiało Ernest Miller Hemingway, urodził się w Oak Park w 1899 roku 21 lipca. Swoją przygodę ze słowem pisanym rozpoczął w szkole, kiedy to został redaktorem naczelnym szkolnej gazetki. W 1918 roku rozpoczął swoje życiowe podróże, które zaowocowały ciekawymi, mistycznymi niekiedy poglądami dotyczących świata. Wbrew ojcu zaciągnął się do wojska, jednak wyrzucili go szybko ze względu na słaby stan zdrowia. Gdy wrócił do swojego domu zaczął pracował dla gazety „Toronto Star”. Zapowiadał sie bardzo dobrze, ku uciesze tamtej redakcji. Został wysłany na front pierwszej wojny światowej, w której uczestniczył i nadawał informacje swojej gazecie. Uczestniczył także w wojnie domowej rozgrywającej się w Hiszpanii po stronie republikańskich opozycji. Dzięki temu doświadczeniu powstała jedna z największych jego powieści. Popełnił samobójstwo strzelając w usta z dubeltówki. Krążą wokół tego wydarzenia legendy, że cierpiał na schizofreniczną odmianę zaburzeń osobowości i przez to pozbawił się życia. Jego fani wolą myśleć, że po prostu czuł się szczęśliwy i taki chciał umrzeć.
Wynalazki
Aby dowiedzieć się o wszystkich wynalazkach czasów starożytnych warto zajrzeć do opisów przekazanych przez Filona z Bizancjum . Filon był pisarzem tworzącym w trzecim wieku przed naszą erą i to właśnie on w dziewięciu księgach opisał „mechanike syntaxis”. To było właściwie ostatnie dzieło o odkryciach greków. Ich spadkobiercami zostali Rzymianie i to właśnie oni kontynuowali dalsze odkrycia. Głównym źródłem informacji o zdobyczach greckiej mechaniki jest dzieło składające się z dziesięciu ksiąg napisane przez rzymskiego architekta Witruwiusza. To właśnie tam można zapoznać się z wynalazkami pogrupowanymi według następujących rodzaji: Grupa pierwsza to machiny służące do podnoszenia ciężarów. (nazywane były one elewatorami) oraz machiny służące do transportu ciężarów. Grupa druga to machiny służące do czerpania i odprowadzania wody (tak zwane machiny hydrauliczne). Niektóre z tych machin były używane w górnictwie a były to pompy, automaty i zegary wodne. Trzecia grupa to machiny wojenne czyli tak zwane tormenta.
