Niebieski pracownik służby porządkowej to miedzy innymi policjanci. Określiłem ich jako niebieskich pracowników, a to ze względu na to, że ich mundury najczęściej są w kolorze niebieskim, również samochody policyjne, czyli radiowozy są w kolorach przerażająco niebieskich poczyni ich bardzo charakterystycznymi. Czasami policja porusza się w samochodach cywilnych, czyli pracują w tajemnicy, tak, aby nie budzić niepokoju kierowców i żeby zachowywali się tak jak normalnie to robią, czyli popełniają o wiele więcej wykroczeń niż ma to miejsce w obecności radio wozów. Policja ma prawo używanie pistoletów w razie zagrożenia, ale z pewną zależnością, ponieważ nie mogą pierwsi strzelać, ale oczywiście mogą odpowiadać ogniem w przypadku ostrzału od nieprzyjaciela. Policjant to człowiek, który ma pilnować ładu i porządku w naszym państwie, oczywiście różnie to bywa, ponieważ zjawisko korupcji ma również jedno z największych zastosowań w policji, a więc niczego nie można być pewnym w dzisiejszych czasach. Osoba walcząca z ogniem to oczywiście strażak, którego służba na ogół nie jest zbyt wesoła, ponieważ pożar to bardzo niebezpieczna sprawa, którą trzeba bardzo szybko opanować, ponieważ potrafi się błyskawicznie rozprzestrzeniać i niszczyć wszystko, co tylko znajdzie na swojej drodze Strażak jest to osoba, która ma walczyć z ogniem, ale oczywiście z tym ogniem, który wyrządza krzywdę i niszczy miano ludzi. Strażacy to między innymi również zawód niebezpieczny, a więc należy im się również możliwość wcześniejszego odejścia na emeryturę. Rozróżniamy dwa rodzaje straży pożarnej, a mianowicie straż ochotniczą o zawodową straż pożarną. Różnice są dość znaczne między tymi dwoma organami, ale cel jest jeden, reagować jak najszybciej i jak najsprawniej likwidować pożary. Innymi funkcjami straży pożarnej jest na przykład pomoc ofiarom wypadków drogowych i oczyszczanie otoczenia z substancji niebezpiecznych, na przykład z wycieków benzyny czy innych szkodliwych materiałów, które mogą stanowić niebezpieczeństwo.
Winston Churchill
Urodził sie w Blenheim Place 30 listopada w 1984 roku, a jego pełne nazwisko to Winston Leonard Spencer Churchill. Był w swoim życiu politykiem, mówcą, strategiem, sławnym pisarzem i historykiem. Oraz, co mało osób wie, korespondentem wojennym. Jego działania dziennikarskie obejmowały objętą wojną Kubę. Bardzo interesowały go same wydarzenia, człowiek i jego zachowania niż rozmowy polityków, którzy walczyli na racje. Chociaż już nawet wtedy dzielił się ze wszystkimi swoimi szeroko zakreślonymi poglądami. Swoje relacje z tych działań wysyłał do redakcji „Daily Graphic”. Ale dopiero potem znalazł się na lini frontu wojny grecko-tureckiej. Ta jednak szybko się zakończyła. Jednak prócz korespondenta był – o czym wiedzą wszyscy – dwukrotnym premierem Zjednoczonego Królestwa. Między innymi dzięki niemu zakończona została druga wojna światowa, to w głównej mierze jego wskazówki pozwoliły alianckim siłom rozbić wojska III Rzeszy. Zmarł na początku 1965 roku. Dostał pośmiertnie wiele odznaczeń.
Wojny
Na początku nasi przodkowie myśliwi i zbieracze żyli w małych grupach. Grupy te wędrowały po świecie szukając pożywienia. Było w tedy tak mało ludzi, że raczej rzadko dochodziło do konfliktów. Przy początkach rewolucji rolniczej zaczęły się preteksty do prowadzenia wojen. Pozyskiwanie najlepszych terenów, wzrost populacji przyczynił się do zaostrzenia konfliktów. Walka o złoża miedzi, później cyny sprawiały że konflikty się zaostrzały. Ten kto posiadał źródło miedzi i cyny potrafił wyprodukować lepszą broń. Lepsza bron dawała leprze warunki do pozyskania większej ilości terenu, a to powodowała większą ilość surowców naturalnych takich jak jedzenie czy metal. Pozwoliło to zapoznanie procesów wytapiania (wojna niesie ze sobą postęp w kwestii uzbrojenia) i nauczono się uzyskiwać żelazo z rudy. Ruda żelaza była bardziej rozpowszechniona niż miedź czy cyna, i to znacznie wyrównało sytuacje świecie. Aczkolwiek Fenicjanie którzy byli największym potentatem jeśli chodzi o handel morski z brytami. Przywozili z Brytanii do europy największa ilość cyny w tamtych czasach. Dużo czasu minęło zanim inne cywilizacje w epoce żelaza dogoniły Fenicjan. Jednak nastąpiło to parę wieków później.
Belweder
Początki Belwederu sięgają XVII wieku, kiedy to kanclerz wielki litewski Krzysztof Mikołaj Pac wzniósł willę na południowych przedmieściach Warszawy. Następnie w XVIII wieku Józef Fontana zbudował na miejscu willi pałac, którego właścicielami stali się Lubomirscy. Kolejno właścicielem był jeszcze Stanisław August, a po jego śmierci Józef Poniatowski. W 1818 roku Belweder stał się rezydencją naczelnego wodza wojsk polskich. Pod nadzorem Jakuba Kubickiego pałac przebudowano by nadać mu cechy klasycznej rezydencji, utworzono wielki dziedziniec honorowy. Do wybuchu powstania listopadowego mieszkał tu Wielki Książę Konstanty. Po pierwszej wojnie światowej Belweder był siedzibą naczelnika państwa a od 1922 roku prezydenta Polski. Obecnie pałac pełni rolę reprezentacyjną, mieści się tu też muzeum pamiątek po Józefie Piłsudzkim. Wykorzystuję się go podczas uroczystości o charakterze wojskowym tzn. Podczas wręczania nominacji generalskich, a także podczas spotkań dyplomatycznych głowy państwa z zagranicznymi przywódcami.
